Đakovica

ĐAKOVICA- smešten u jugozapadnoj oblasti Kosova i Metohije, ovaj grad je takođe i centar opštine istog naziva.

Okružena dolinama reka Ribnik, Beli Drim, Krena i Miruša, Đakovica je smeštena u najnižem delu Metohije, okružena visokim vrhovima Koritnika, Prokletija i Paštrika.

Poreklo naziva Đakovica navodno je povezano sa određenom ličnošću iz doba Vuka Brankovića - izvesnom Jakovu koji je bio njegov vazal i imao je ovde svoje imanje. Iz tih dana sačuvan je novac sa njegovim imenom "Iakov", od čega je tokom vremena izveden naziv Đakov pa i Đakovica.

Po navodima Đakovica je postala naselje gradskog tima u toku srednjeg veka, zahvaljujući pogodnom geografskom položaju koji je bio odličan za razvoj trgovine i zanatstva. U 19. veku kao grad na obema obala reke, Đakovica je navodno imala 12 odlično utvrđenih mostova.

Godine 1485. kada je prikupljan turski popis, Đakovica je zabeležena kao mesto sa seoskim popom i 67 domaćinstava, od kojih su osim dva moguće albanska prezimena sva ostala bila srpskog porekla.
U 16. veku je u Đakovici postojala tzv. Crkva Uspenja Bogorodice koja je služila kao metoh manastira Dečani, koju je sagradio Stefan Uroš III Dečanski.

Od tada možemo pratiti rast ovog grada od završetka 16. veka kada je procenjena njegova najstarija građevina Hadum-džamija oko koje je navodno izgrađen ostatak naselja. Druge očuvane građevine potiču mahom sa kraja 19. i početka 20. veka. U istom kompleksu u kome se nalazi džamija smeštene su i mekteba, omanje groblje i biblioteka. Procenjuje se da su hanovi za putnike i trgovce unutar postojećeg kompleksa dodati kasnije, a u okviru istog nalazilo se i tursko kupatilo koje je u nekom momentu bilo porušeno.

Godine 1955., čitave urbana celina čaršije zavedena je u registar spomenika kulture.