Skoro na pola puta između Pančeva i Kovina nalazi se skriveno mesto, poznato pecarošima, foto-entuzijastima i ljubiteljima dobrog ribljeg paprikaša, Ivanovo. A kada krenete od centra naselja kao obalama Dunava, ovaj uspavani kraj otkriće vam i svoje najveće bogatstvo – Ivanovačku adu.
Najveća kolonija Bugara u Vojvodini
Kada se iz pravca Omoljice (jedini put u i iz Ivanova vodi preko Omoljice) približavate Ivanovu susresti ćete se sa prvim iznenađenjem ovog mesta. Na velikoj žutoj tabli, jedno ispod drugog, stoje tri naziva Иваново, Sándoregyháza i Iwanovo. Ovo je u neku ruku uvod u neobičnu istoriju ovog mesta i
Osnovali su ga Bugari, da dobro ste pročitali – Bugari, 1868. godine kada su se . U pitanju je zapravo jedna nacionala grupa ovog naroda pod nazivom Palćeni, koji su za vreme Habsburškog carsta naseljavali delove Banata. Za razliku od drugih Bugara, pripadnici su rimokatoličke vere koju su primili zahvaljujući Paulicijanima, pripadnicima male hrišćanske sekte koja je propovedala apostolski, asketski život kojim je živeo prvi apostol Pavle.
Foto: Nikolina Radovanović
Posle Bugara, ovo mesto naselili su i Nemci koji su započeli izgradnju nasipa i melioraciju zemljišta. Jedna epidemija kolere i značajno opadanje broja stanovnika, dovešće u ovaj kraj Mađare Sekelje, koji su upotpunili šarenoliku sliku sela.
U narednim godinama, mesto će biti postati jedna od luka na Dunavu, tačnije zimovnik, zbog svog povoljnog položaja. Naime, selo izlazi na jedan od rukavaca velike reke, u koji su se sklanjali brodovi dok su se sante leda valjale ka Kladovu i onemogućavale plovidbu.
Jedno vreme je u selu postojala i fabrika dugmadi „Inga“, ali od njenog prestanka rada prošlo je više od 50 godina.
Danas je mesto najpoznatije kao omiljeno izletište Pančevaca i Beograđana, koji sve više kupuju i obnavljaju stare kuće, vraćajući živopisnim fasadama stari sjaj. Mesto je poznato i ljubiteljima fotografije, pre svega zahvaljujući našem poznatom fotografu Milanu Živkoviću koji je svojim beležeći prirodu i stanovnike. Tokom čitave godine organizuju se foto-safari, koji je udahnuo novi život usnulim ulicama.
Ali, nastavimo lagano dalje...
Foto: Nikolina Radovanović
Skriveni raj
Posle jednog oštrog, ali dobro označenog skretanja, put vodi do mosta koji predstavlja ulazak u Zaštićeno područje „Ivanovačka ada“. Sam rezervat prostire se na uzanoj rečnoj adi širine od 2 do 7 km koji se od Pančeva spušta ka Ivanovu.
U pitanju je, zapravo, ostatak nekadašnjih plavnih šuma koje su se nalazile na ovom potezu. Neobično nazvane, plavne šume su upravo ono što im ime sugeriše - šume koje se nalaze u plavnom području reka i predstavljaju gotovo netaknutu riznicu životinjskog i biljnog sveta.
Foto: Nikolina Radovanović
A riznica Ivanovačke ade je bogata. Sigurno je najznačajnije prisustvo panonske endemske vrste žutenjice, vrste biljke sa sitnim žutim cvetovima i divlje loze. U nešto veće primerke biljaka, ubraja se nekoliko vrsta topola, crna i bela vrba, jasen i hrast lužnjak, kao i ugrožene vrrste žunjarice, jednosemenog belog gloga, dobričice i krušine. Od životinjskog sveta, rezervat je pravo mesto za ornitologe. Pored roda koje se nalaze na svakom mestu, tu su i kormoran, čaplja, fazan, ali i gnezdo orla belorepana, kao i druge lepršave vrste. Neizostavni deo pejzaža su i domaće krave, koje suvereno vladaju rukavcima tražeći osveženje od žege u letnjim mesecima. Uglavnom ignorišu posetioce, ali ipak budite na oprezu.
Foto: Nikolina Radovanović
Ivanovačka ada je ipak najpoznatija među pecarošima koji su svoje utočište našli na kanalima Dunavac i Zimovnik. Oni koji su ljubitelji biciklizma, ali i pešačenju, mogu da uživaju prateći dobro uređenu stazu koja vodi od Hipodroma kod Omoljice do Ivanova. Dalje, šetnju možete nastaviti nasipom koji će vas odvesti Jabukov cvet koji se nalazi na Dunavu.
A kada se prošetate, svratite od nekih autentičnih restorana u Ivanovu ili Omoljici. Pored uobičajnih specijaliteta, nude i izvrsni riblji paprikaš, koji će preobratiti čak i one koji nisu baš ljubitelji rečne ribe.
VILA BOROVA I AGENCIJA MIROS
