Maleno naselje u Sremskom okrugu, smešteno između Pećinaca, Golubinaca, Vojke i Prhova još uvek pamti stare dane. Prvi put se u knjigama pominje 1308. godine, a njegov značajniji razvoj vezuje se za period s početka 18 veka. Ovo mestašce može se pohvaliti posetama istorijski bitnih ličnosti, receptom za odličan kolač, ali i dobrim međuljudskim odnosima koji traju decenijama.

Na uglu JNA i Maršala Tita

Vojvođansko mesto sa većinskim srpskim stanovništvom koje živi u harmoniji sa svim pripadnicima nacionalnih manjina, još uvek čuva stare nazive ulica iz ere SFRJ. Tako u ovom mestu možete prošetati ulicom Maršala Tita, ulicom JNA ili pak Lenjinovom ulicom. Ova neobična tekovina zadržavanja starih naziva može se sresti tek po nekim vojvođanskim malim selima pretežno mađarskog i hrvatskog stanovništva, čime se Popinci kao mesto sa većinski srpskim stanovništvom uključuju u grupu retkih mesta sa davno zaboravljenim nazivima ulica.

Selo se pored naziva ulica seća i vremena kada je bilo jedno od poljoprivredno najrazvijenijih u okrugu. Do raspada SFRJ u selu je funkcionisala Zemljoradnička zadruga u okviru koje je radilo dosta meštana, obrađivalo se mnogo hektara zemlje, a prinos je bio rekordan. Nažalost sa raspadom nekadašnje države i zadruga odlazi u stečaj, a zemljišni fond biva rasformiran.

Nekada je u selu postojala i ciglana Pavla Maksimovića, što je upućivalo na industrijski razvoj sela, ali na žalost ni ciglane danas više nema.

Na samom raskršću, u centru sela nalazi se škola, pošta, dom kulture, lekarska ambulanta i crkva.

Dom kulture je danas retko u upotrebi, a tokom godina je od mesta za priredbe i filmove prerastao u improvizovanu teretanu za omladince. Broj mladih se znatno smanjuje, nekada je u školu išlo više desetina dece, a sada manje od deset ima u prvom razredu. Nažalost mladi selo napuštaju kako bi školovanje završili u nekom od većih mesta, tako da selo beleži više od stotinu akademski obrazovanih meštana. Mnogi od njih zbog posla se nisu vratili u selo, dok se mali broj koji je ostao u mestu uglavnom bavi poljoprivredom.

Tri pravoslavna hrama 

U Popincima su tokom godina bile izgrađene čak tri pravoslavne crkve. Prva je bila iz 1724. godine pravljena u ozbiljnijem razvoju sela. Bila je građena od pletera, pokrivena šindrom, imala jedno zvono i trpezu od kamena. Ova crkva bila je posvećena Svetom ocu Nikolaju Mirlikijskom, a osvećena je bila 1731. godine od strane episkopa Nikanora Kruševačkog. Na mestu ove crkve 1751. godine izgrađena je druga drvena crkva posvećena istom svecu. Nedugo po izgradnji drvene crkve, nekih dvadesetak godina kasnije u periodu od 1773. do 1777. godine izgrađena je i crkva od cigle posvećena Saboru Sv. arhangela Gavrila. Ovu crkvu je osvetio episkop Josif Jovanović Šakabenda. Najveća vrednost ove crkve koja i danas krasi raskršće Popinaca je ikonostas koji potiče iz 1872. godine oslikan preciznom rukom veoma cenjenog ikonopisca Nikole Petrovića. Ovaj kulturno-historijski spomenik, pod zaštitom države bio je oštećen u Drugom svetskom ratu. Prilikom napada neprijatelja srušen je toranj crkve i oštećen zapadni deo. Posle rata obnova nije vratila sve u pređašnje stanje, tako da je crkva dobila novi toranj niži 18 metra od starog.

 Sklonište za Karađorđa

Popinci se mogu pohvaliti i jednom veoma starom kućom građenom krajem 18. veka koja ima vrlo zanimljivu istoriju. Naime kuća u Fruškogorskoj ulici broj 21 vezuje se za Karađorđa i negov boravak u Sremu 1787. godine. Karađođe je po bekstvu iz dobrovoljačkog odreda u Somboru, u koji je stupio po izbijanju Austro-turskog rata na putu ka Srbiji svoje utočište pronašao baš ovde. Priča kaže da je na putu ka Savi , kako bi što pre stigao u Srbiju pomoć i prenoćište potražio upravo u Popincima u kući familije Mesarović, koji su mu pomogli da preko Šimanovaca i Deča nastavi dalje preko Save. Na kući u ime tih dana stoji spomen ploča sa natpisom sećanja na taj događaj.

„Prekšteni“ kolači 

Mirisna poslastica koja je tipična za ovo mesto i čiji se recept prenosi sa kolena na koleno je upravo „kolač na kurzovini“ koji se od milošte zove i „prekršteni kolači“. Ovaj jednostavan recept za izdašan kolač sastoji se od pregršti brašna pomešane sa jednom malom pregršti šećera i masti. Tako dobijeno testo namotavao se na isečene štapiće od kukurzovine i umakalo u šećer ,a potom stavljalo u furunu na pečenje. Danas furuna skoro da više nigde i nema ali rerna može savršeno da posluži.

Medena topola 

Na ulazu u selo kada se ide od Pećinaca, sa leve strane nalazi se topola. Izuzetno staro drvo, verovatno preko 150 godina, od velikog je značaja za Popinčane. U stara vremena dok nije bilo modernih načina za navigaciju sve se vrtelo oko ove topole, u odnosu na nju računalo se koliko ste blizu ili daleko od kuće ili njive, susednog mesta ili gde god da ste pošli. Postoje razne priče o ovom drvetu. Verovanje je da se vile okupljaju kod topole, tu je njihova jazbina i utočište kada ne jure poljima i ledinama. Kada god je neko nevreme i sevaju munje i gromovi u selu bi se reklo to vile kolo igraju. Jednom prilikom pre sedamdesetak godina jak grom je udario u drvo i odlomilo mu granu, iz mesta gde je grana pukla potekao je med, a meštani su taj događaj protumačili kao znak za početak boljih vremena. Staro drvo i dalje odoleva vremenu i postalo je simbol ovog mesta.

Topola je već jednom dala znak za bolja vremena koja su usledila, nadamo se da će ponovo dati znak, da će selo živnuti i da će više mladih ostati da živi tu kraj topole u sremskoj ravnici.

Wikipedia: Јелена Продановић